Pass’Portes du Soleil is een beroemde mountainbiketocht doorheen Les Portes du Soleil. Er zijn verschillende afstanden en formules. Het is geen wedstrijd maar wel puur genieten van zon, prachtige landschappen, knappe trails en bikeparks, indrukwekkende panorama’s en heerlijke lokale specialiteiten aan de bevoorrading. En ach ja, afgelopen editie ook genieten van een flink modderbad.
In 2020 werd – je kent de reden onderhand wel – Pass’Portes du Soleil nog geannuleerd. En ook de editie van 2021 is er niet eentje zoals in normale tijden. Zo worden de stations in Zwitserland niet aangedaan, wat ook weer niet betekent dat je met de fiets niet in Zwitserland rijdt. Het evenement is om zoveel mogelijk bikers de kans te geven deel te nemen bovendien over twee weekends verspreid. En het traditionele fietssalon waarop fabrikanten hun nieuwste spullen komen showen, vindt niet plaats. Niet getreurd, we zijn al lang blij dat we op de prachtige en uitdagende trails van de Portes du Soleil onze bikes de sporen mogen geven.
Bergonweer
Wanneer we die vrijdagmiddag in Morzine aankomen, barst er boven onze hoofden een heus bergonweer los. Portes du Soleil? Vandaag is het eerder de poort naar bakken regen. De straten worden blank gezet, de donder rommelt onophoudelijk en bliksemschichten verlichten de bergflanken. De geplande canyoning-tocht valt letterlijk en figuurlijk in het water. Dat het onweer overigens nog wel andere gevolgen zal hebben voor de geplande mountainbiketocht, daar komen we morgen wel achter. Tussen de druppels door wandelen we even door het centrum van Morzine. Eten die avond doen we in Le Bec Jaune, een – voornamelijk – vegetarisch restaurant gekoppeld aan een microbrouwerij. De biertjes smaken heerlijk. We zijn helemaal klaar voor een paar dagen bikepret tijdens de Pass’portes du Soleil.
Santa Cruz
In het centrum van Morzine vinden we het Europees hoofdkwartier en prachtige showroom van het Amerikaanse fietsenmerk, Santa Cruz. Zoals de naam het reeds weggeeft, zag Santa Cruz het levenslicht in het gelijknamige dorpje in Californië. Het was skateboardlegende Rob Rosskopp die buiten de lijntjes ging kleuren en met een innovatieve full-suspension mountainbike op de proppen kwam. Ondertussen heeft Santa Cruz een ruim assortiment aan mountainbikes voor alle soorten disciplines en in alle gebruikelijke framematerialen waarbij hun voorliefde voor toch eerder technische trails en het betere afdaalwerk overeind is gebleven. Zustermerk Juliana doet hetzelfde maar dan gericht op mountainbikes voor dames. Kort gesteld: we gaan op stap met niets minder dan topmateriaal.
Van modderbad tot chocoladefondue
Het leuke aan Pass’portes du Soleil is dat je geen tot op het bot afgetrainde berggeit hoeft te zijn. Liften brengen je immers snel en moeiteloos doorheen het gebied, de meeste hoogtemeters worden op die manier overbrugd. Met Joseph Pauly, mountainbikegids bij het Ride Ability Mountainbike Center hebben we niet enkel iemand bij ons de mooiste paden weet leggen, hij heeft bovendien de gave om van iedereen, ongeacht je niveau, een betere mountainbiker te maken. In het centrum van Morzine nemen we de Pléney-lift vanwaaruit we richting Les Gets zullen bollen. Aanvankelijk doen we het rustig aan, we willen even de bikes leren kennen. We kiezen voor de blauwe route die zich langsheen Chemin de Nabor en Chardon Bleu een heerlijke weg richting Les Chavannes slingert. We doen een aantal rondjes op de pumptrack en genieten van koffie en uitzicht in het Restaurant du Lac. Op de reuze waterglijbaan op Lac des écoles is het deze vroege en frisse ochtend nog erg rustig.
Met de zetellift Nauchets Express gaat het opnieuw snel de berg op, klaar voor de volgende trail van de dag. Deze keer mag het al iets pittiger. We denderen aan een rotvaart verder over perfecte aangelegde trails, de zon schijnt, de uitzichten zijn overweldigend. Het is genieten met hoofdletter G. We rijden door bos of over onvervalste bergpaden. En wat meer is, het gros van de kilometers gaan in dalende lijn. We amuseren ons rond Lac du Plan du Rocher en met de Nauchets Express staan we alweer op een volgende top, gevolgd door alweer een heerlijke trail. Dit gaat echt nooit vervelen. Via Le Grand Pré, Les Praudins en Les Fys bollen we opnieuw het centrum van Morzine binnen. De regenval van daags voordien heeft er een flinke modderpartij van gemaakt.
Tijd voor een eerste bevoorrading. Want ook dat is Pass’Portes du Soleil, in de centra van de verschillende dorpen doe je je tegoed aan lokale specialiteiten, dat gaat van tartiflette tot charcuterie. In Morzine genieten we van een heerlijke banaan met chocolade.Niet teveel, want voor onze echte lunch hebben we afspraak in de golfclub van Avoriaz. Liften Prodains en Serraussaix zorgen voor de hoogtemeters. Heerlijke flowy trails – overwonnen op eigen kracht – doen de rest.
Châtel
Wie nu dacht – of gehoopt had – het na de lunch rustig aan te kunnen doen, die komt behoorlijk bedrogen uit. We nemen opnieuw de Serraussaix-lift en maken ons op voor een bijzonder lange afdaling, richting Les Lindarets. Dat onweer van daags voordien heeft een deel van parkoers omgetoverd in een heus modderbad. Behoedzaam schuiven en glibberen we de berg af. Dat padje langsheen een riviertje waarvan Joseph Pauly niet helemaal zeker is of het gereden kan worden, is eerder trial dan mountainbike.
Met Chaux Fleurie komen we op de grens met Zwitserland. We amuseren ons op waarlijk schitterend aangelegde mountainbikepaden en staren naar indrukwekkende bergpanorama’s. De afdaling naar Pré-la-Joux en vervolgens Châtel is het summum van wat reeds een bijzonder geslaagde dag op de mountainbike was. Met de hogedrukreiniger worden zowel bikes als bikers opnieuw een beetje toonbaar gemaakt. Klaar om onze intrek te nemen in hotel Fleur de Neige in Châtel, het eerste hotel dat gebouwd werd in Châtel. In restaurant Le Vieux Four genieten we die avond van Berthoud à l’Abondance, een heerlijk traditioneel kaasgerecht en specialiteit van de streek.
Fantasticable
Wintersporters zijn ongetwijfeld vertrouwd met Les Portes du Soleil. Het is met 650 kilometer, verspreid over twaalf dorpen in Frankrijk en Zwitserland misschien wel het grootste skigebied ter wereld. Een massa gondels en zetelliften verbinden de dorpjes met elkaar. Het hoeft niet te verwonderen dat dergelijk groot bergstation nog andere troeven heeft dan alleen maar mountainbiken. Onze dagelijkse kick adrenaline zal deze voormiddag geleverd worden, hangend aan de Fantasticable. Aan een snelheid van ruim honderd kilometer per uur en op een hoogte tot 240 beter boven gehucht, Plaine-Dranse suis je doorheen het landschap.
De Fantasticable van Châtel is opgedeeld in twee delen. Na 1200 meter eindigt deel een, je verandert van kabel en zet meteen deel twee – nogmaals goed voor een duizelingwekkend snelle 1300 meter. Het gevoel als een vogel doorheen dit prachtige landschap te vliegen, is onbeschrijflijk.
Natuurlijke trails
Hoe leuk het ook vind om als een vogel te vliegen, ik hou toch ook wel van brede banden met dikke noppen en een fiets met flink wat veerweg om me doorheen de bergen te verplaatsen. Dat heb ik dan gemeen met lokale mountainbike-freak, Sylvain Ploton, onze gids voor vandaag. En waar we gisteren nog voornamelijk aan de slag waren op de perfect aangelegde trails van de Passportes du soleil, zoeken we het vandaag verder de natuur in. Op natuurlijke en technisch veel moeilijker te rijden trails. Op wandelpaden tussen Plaine Dranse en Pointe des Lanches is het pittig sturen over natuurlijke trails in een prachtig bos.
Eenmaal uit het bos is het dan weer genieten van een puur bergdecor. Les Lindarets doet haar bijnaam als ‘dorp van de berggeiten’ alle eer aan. De straten lopen letterlijk vol geiten. We doen een lange lus en komen zo opnieuw aan de start van het bikepark van Châtel. Voor wie een beetje vertrouwd is met bikeparks, is dat van Châtel zeker geen vreemde onbekende. Het is – om een eufemisme te gebruiken – erg uitdagend. We doen een aantal rondjes in een bikepark waar Belgisch freerider Nico Vink zijn naam aan een route mocht geven. Onze mountainbikedag eindigen, doen we met een pittige klim, zonder lift deze keer, richting Retenue du Queyset, een kunstmatig aangelegd waterbassin waarmee in de winter de sneeuwkanonnen van water worden voorzien. Na klimmen volgt dalen, ook hier. Die afdaling is er alweer eentje om in te kaderen. Sylvain weet nog een geheim padje liggen waar onze beste bikeskills in veel te krappe haarspeldbochten voor benodigd zijn. Met nog een technisch rondje hoog boven Châtel breien we een eind aan een zo goed als perfecte dag. Die avond genieten we op het terras van hotel Fleur de Neige niet enkel van een heerlijk diner, ook de zonsondergang is om in te kaderen.
Le Morclan
Helemaal afsluiten doen we met een wandeling in Super-Châtel en Le Morclan. Dat doen we voornamelijk voor het fantastische uitzicht op les Dents du Midi, de Zwitserse kant van Portes du Soleil. We hiken naar Pointe des Ombrieux. In de verte blinkt het meer van Genève. Veel mooier kan een bezoek amper afgesloten worden.
